1. Nagesprek
    (25 april 2020)
Nagesprek
leestijd: 3 min

Na de derde aflevering van de documentaireserie Hillary volgde een nagesprek in de badkamer.

"Dat wat die Bill Clinton heeft gedaan, ik begrijp het wel", sprak zij. "De druk waaronder zo'n man staat, moet enorm zijn. Ik kan mij goed voorstellen dat je als president van de Verenigde Staten een keer denkt: Ik laat mij gaan."

"I did not have sexual relations with that woman, miss Lewinsky", citeerde hij.

"Ook ik zou hebben toegegeven aan de verleiding van zo'n jonge vrouw", vervolgde zij. "Gewoon, om verlost te raken van alles. Gewoon een keer doen. Er aan toegeven."

"Dat zou ik ook wel eens willen", zei hij. "Mezelf laten meeslepen. Het verstand uitschakelen. Niet langer nadenken en twijfelen over wat wijs en slim is, over wat de gevolgen zouden kunnen zijn. Meevaren op gevoel, met het idee dat het wederzijds is. De lust. Dat wat jij wilt hetzelfde is als wat zij wil. Dat je wordt meegesleept. Dat het vanzelf gaat. Gedachteloos. Fuck de wereld. Fuck iedereen. Fuck."

Ze stak een elektrische tandenborstel in haar mond.

"Hoe denk je dat het voor mij is", vroeg hij. "Hoe denk je dat het is om nooit door een ander te worden meegesleept. Hoe het is om altijd goed en fatsoenlijk te doen. Beleefd en netjes. Braaf je werkje. Tikkie tikkie. Vergaderen. In papieren bladeren. Dat vrouwen en ook mannen denken: een aardige en vriendelijke kerel. Verder niks. Dat ze zich niet eens afvragen of... Dat het niet eens bij hen opkomt om jou, nou ja, dat ze er niet eens aan denken om een keer... Terwijl je schoon bent op jezelf, fris probeert te blijven. Iedere dag weer. Jaar in, jaar uit. Moet je eens voorstellen wat voor druk dat geeft."

Ze leek te luisteren.

"Dat je niks meer merkt, niks meekrijgt. Geen signaal. Geen hint. Niets", ging hij verder. "Dat je dezelfde druk die de president van de Verenigde Staten van Amerika voelt, want zo'n president is maar een mens, ongezien moet dragen. Zonder staf, zonder stagiaires. Dat nooit iemand jou een mogelijkheid biedt verlost te raken. Om te beginnen door net iets langer een hand op je arm te leggen en tegelijkertijd te glimlachen op een manier die aan een belofte doet denken. Aan het verlangen een keer gedachteloos, met zijn tweeën. Dat het teken wordt gegeven. Waarna het meeslepen begint."

Haar tandenborstel maakte een haperend geluid. "Gooi het er maar uit", moedigde ze hem aan.

Hij draaide de kraan dicht en greep de handdoek. "Je hebt geen idee hoe het is om als man nooit eens buitenshuis te worden meegesleept door een ander. Hoe lang zijn wij nu bij elkaar? 34 jaar?"

Ze schakelde de tandenborstel uit en keek hem aan in de spiegel. "Kom je vanavond bij mij, of slaap je liever alleen?"

Hij twijfelde.

Sponsoren

banner-eigenzinnig-600px.jpg

Joep van Ruiten (Roelofarendsveen, 1965) is cultuurjournalist voor Dagblad van het Noorden en initiatiefnemer van woestenledig.com over kunst en cultuur in Drenthe en daarbuiten. Foto: Marcel Jurian de Jong.