"It's as easy to learn as your ABC"

Moord -- ja, dat kan natuurlijk ook nog.
God wat zou het heerlijk zijn als ie dood was. Van het idee alleen al voel ik me duizend kilo lichter.
Maar hoe?

Geen directe confrontatie; dat win ik nooit. Hij heeft het gestel van een stier. Bovendien maakt een mes een kliederboel. Te veel sporen.

Het is jammer dat hij geen auto rijdt. Een beetje friemelen aan de remleidingen is zó gebeurd en een steenmarter krijgt de schuld.

De meeste vrouwen nemen nog altijd hun toevlucht tot vergif. Ik begrijp dat wel. Er zit een zekere vertraging in; je hoeft niet bij het sterven zelf te zijn en je wordt er niet vies van. Je hoeft niet sterker te zijn, alleen maar slimmer.

Maar hoe kom ik aan cyaankali of arsenicum -- en hoe krijg ik het achter z'n huig?

-------------

Goudenregen.

Ik kijk naar de foto van een jonge, glamoureuze Diana Rigg en ik herinner me een oudere, boosaardige Diana Rigg die als kind haar buurmeisje vermoordde met zelfgebakken koekjes. De nootjes had ze vervangen door de boontjes van een goudenregen.

Heel erg giftig, schijnbaar.
Wat een idee.
En overal te vinden, goudenregen.

-------------

Ik sta in de tuin om me heen te kijken en vraag me af waarom ik dacht dat daar een goudenregen stond.
Die staat er niet.

Wel een heleboel andere planten.

-------------

Soms zit het mee. De docenten hebben er geen zin in dit semester en geven ons een 'vrije opdracht'. Doe maar wat, we zien elkaar over een maand wel weer.

Ik weet meteen wat ik ga maken.
Een kookboek.
Een heel speciaal kookboek.

-------------

Ik zal er veel research voor moeten doen, want ik kan niet koken en ik weet niks van planten. Maar ik heb een fiets en een bibliotheekkaart. Uit de kleingeldpot haal ik een boterhamzakje vol dubbeltjes, voor het kopieerapparaat.

Ik schuif Synchronicity van The Police in m'n walkman en fiets door de weilanden naar de centrale bieb in het centrum.

"Because it's murder by numbers, one, two, three
It's as easy to learn as your ABC"

Lekker meebrullen.
Niemand die me hoort.

-------------

Iedereen is tot moord in staat.
Ja, jij ook.

Iedereen heeft een grens. En als iemand je maar hard genoeg over die grens duwt, kan jij het ook. De reden dat de meeste mensen het dan toch niet doen, is de angst voor schuld en boete.

Ik ga me niet schuldig voelen, daar ben ik al kilometers voorbij. Ik zal opgelucht zijn, ik ga dansen op zijn graf.

Straf is wel iets om rekening mee te houden.
Dat hij mijn leven vergalt is één ding -- maar als ik in de gevangenis terecht kom voor zijn moord heb ik zelf de rest van mijn leven verknald.

Ik moet dus op zoek naar iets dat geen argwaan wekt: een hartstilstand of een beroerte.

-------------

Drie weken breng ik door in de bieb.
Drie heerlijk vredige weken. Ik schuifel op kousenvoeten over het antieke visgraatparket van kaartenindex naar boekenkast naar leestafel en weer terug.

Ik heb geen hulp nodig en neem geen boeken mee naar huis.
Niemand die me opmerkt.

Ik leer van alles over tuinplanten en hun vergiften: lelietjes van dalen, vingerhoedskruid, monnikskap. Ik leer welke delen giftig zijn, hoe je ze prepareert en hoe dat zal smaken.
-- Botanie voor beginners.

"Because it's murder by numbers, Colchicine
It's as easy to learn as your Atropine"

-------------

Het moet een daadwerkelijk boek worden, voor een cijfer op de werkschouw, dus ik reserveer tijd in de computerwerkplaats. Daar schrijf ik luchthartige teksten en maak een ontwerp, op inslag.

Niemand snapt iets van die computers, dus ik zit alleen.

Ik wil drukwerk met een steunkleur en op mooi papier, maar dan moet ik op school gaan zeefdrukken of de offsetpers reserveren. In beide gevallen heb ik de hulp van een werkplaatsassistent nodig.

Nee.

Ik pak de floppy en m'n mooie papier en fiets op koopavond naar de ReproDuck. Het puilt er uit van de studenten; tentamenweek komt eraan. Er is één apparaat dat zowel zwart als rood kan printen en ook nog op fancy papier.

De koopavondhulp -- Dennis, staat op zijn naamkaartje -- doet het me voor. Hij kijkt nieuwsgierig en heeft duidelijk wel zin in een praatje, maar er wordt van alle kanten aan hem getrokken.

Dankjewel Dennis.
Doei Dennis.

-------------

De katerns zijn genaaid en verlijmd maar voordat ik de kaft erom kan zetten, moet het boekblok worden schoongesneden. In de drukwerkplaats staat een reusachtig apparaat waar dat mee kan. Het is avond, de werkplaatsassistent is naar huis.

Ik klem een nieuw pak kopieerpapier muurvast op z'n plek met het gietijzeren wiel. Even testen. Ik druk de zware gietijzeren hendel omlaag.

*Zwsssj*

Het kost geen moeite. De stapel is keurig gehalveerd.
Het voelde lekker. Het klonk lekker. Ik wil nog een keer.
Ik zie voor mijn geestesoog zijn hoofd onder het valmes liggen.

"Because it's murder by numbers, one, two, three
It's as easy to use as a Guillotine"

-------------

Op de werkschouw heb ik het project gebracht als een grote grap.

De mannen in het zwart met hun rode dasjes en kekke gymschoenen gnuiven en grinniken. Alleen al voor het computer- en bindwerk krijg ik een acht.

"Dankjewel! Koekje? Zelfgebakken."
"Haha! Nee hoor, dat durven we niet meer."

Haha.

-------------

Ik breek de floppy in tweeën, gooi de ene helft in de container en de andere in het riool. Ik stop het boek in m'n tas, stap op de fiets en zet m'n walkman aan.

"Once that you've decided on a killing
First, you make a stone of your heart
And if you find that your hands are still willing
Then you can turn a murder into Art
Because it's murder by numbers, one, two, three
It's as easy to learn as your A B C D E"